شناخت آناتومی بینی برای انجام عمل زیبایی بینی

مخروط وارونه صدف مانند اعصاب پاراسمپاتیک صورت و فک بالا از شاخه GSP عصب کرانیال (جمجمه ای )VII یا همان عصب صورت مشتق می شود. عصب GSP به بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک مشتق از شبکه عصبی کاروتید ملحق می شود تا عصب ویدین (Vidian) را تشکیل دهند. این عصب از یک گانگلیون (غده عصبی) در دستگاه عصبی خود مختار در عصب آرواره ای می گذرد. جایی که فقط اعصاب پاراسمپاتیک باهم سیناپس دارند، و از طریق بخش آرواره ای عصب کرانیال V ، عصب تری ژمینال به غده اشکی و غدد بینی وکام ملحق می گردد.

آناتومی استخوانی بینی :

در بخش فوقانی بینی، جفت استخوان های بینی به استخوان پیشانی وصل شده اند. از سمت بالا و کنار، جفت استخوان های بینی به استخوان های اشکی متصل اند، از سوی پایین و جانب نیز این استخوان ها به بخش صعودی ماکسیلا(فک بالا) ملحق شده اند. از طرف بالا و پشت، تیغه استخوانی بینی مرکب است از صفحه عمودی استخوان غربالی. استخوان تیغه بینی (ومر) در پایین و پشت قرار گرفته است و بخش اندکی از مدخل چانال (Choanal) را در محل اتصال حلق و بینی تشکیل می دهد. (جزء بالائی حلق که توسط مسیربینی ادامه می یابد). کف بینی، استخوان جلوآرواره زیرین و استخوان کام را در بردارد. تیغه بینی مرکب است از غضروفی چهارگوش، استخوان وُمر(صفحه عممودی استخوان غربالی)، استخوان جلو آرواره زیرین و استخوان کامی.
هریک از دیواره های جانبی بینی شامل سه جفت مخروط وارونه است که کوچک، نازک و دارای استخوان های صدف مانند هستند: (i)کونچای بالایی (ii) کونچای میانی و (iii) کونچای تحتانی. این ها چارجوب استخوانی مخروط های وارونه هستند. دراطراف مخروط های وارونه،‌دیواره میانی سینوس آرواره ای قرار دارد. در پایین مخروط ها فضای مجرا که نام آن مشابه نام مخروط هاست قرار دارد. برای مثال، مخروط فوقانی، مجرای فوقانی.
سقف داخلی بینی مرکب است از صفحه افقی مشبک روزنه دار( از استخوان غربالی) که از میان آن تارهای حسی عصب بویایی (عصب جمجمه ای I ) می گذرند. نهایتاً‌پایین و پشت صفحه سوراخ دار سمت استخوانی سینوس اسفنوئید قرار دارد.

هرم غضروفی بینی :

تیغه غضروفی از استخوان های بینی درخط میانی تا تیغه ی استخوانی در خط میانی وسعت دارد. سپس روبه پایین و به سمت استخوان های کف بینی می رود، تیغه بینی چهار گوش است، نیمه بالائی آن در دو طرف دو غضروف مثلثی ذوزنقه ای دارد: غضروف بالایی جانبی، که با تیغه پشتی در خط میانی آمیخته می شود و از پهلو با رباط های سست به حاشیه استخوانی دهانه گلابی شکل اتصال دارد، جائیکه انتهای تحتانی غضروف جانبی فوقانی آزاد است و به جائی متصل نیست. زاویه داخلی توسط تیغه بینی و غضروف جانبی فوقانی شکل می گیردو به این ترتیب دریچه داخلی بینی تشکیل می شود. غضروف های کنجدی در مجاورت غضروف جانبی فوقانی دربافت هم بند حلقه ای – رشته ای قرار دارند. در پایین غضروف های جانبی فوقانی، غضروف های جانبی پایینی قرار دارند، جفت غضروف های جانبی تحتانی به طرف خارج نوسان می کنند، از اتصال میانی به سمت تیغه انتهایی درخط میانی درناحیه ساق میانی. سرانجام، غضروف های جانبی تحتانی به سمت خارج، بالا و طرفین به عنوان ساق جانبی خودنمایی می کنند. این غضروف ها برخلاف غضروف های جانبی فوقانی متحرک هستند. علاوه بر این، در برخی افراد حرکت بینی دیده شده است. برای مثال منحنی روبه خارج لبه های پایینی غضروف های جانبی بالایی و منحنی رو به داخل لبه های سفالیک غضروف های آلار.

تشریح بینی خارجی

شکل زیرواحدهای بینی- دورسام(تیغه وسط بینی)، دیواره های جانبی، لوبول، مثلث های نرم، پره بینی و کلوملا-باتوجه به نژاد و گروههای قومی بیمار به اشکال مختلفی شکل می گیرند، بنابراین چهره شناسی بینی به صورت آفریقائی(پلاتی راین) دارای بینی باریک)، آسیایی: ساب پلاتی راین (دارای بینی نوک پهن و کوتاه، قفقازی پهن وصاف: لپتوراین (دارای بینی باریک) و اسپانیایی: پارالیتوراین(دارای بینی باریک از اطراف) نامیده می شود. دریچه خارجی مربوط به هر بینی به سایز، شکل، و استحکام غضروف  جانبی تحتانی بستگی دارد.

تشریح بینی داخلی

در خط میانی بینی، سپتوم یک ساختار مرکب دارد که به دو نیمه مشابه تقسیم می گردد. دیواره جانبی بینی و سینوس های نزدیک بینی(کونچا) صدف فوقانی، صدف میانی و صدف تحتانی، باعث شکل گیری مسیرهای مشابهی می شوند، مجرای فوقانی، مجرای میانی و مجرای تحتانی، برروی دیوار جانبی بینی. مجرای فوقانی ناحیه زهکشی سلولهای استخوان غربالی خلفی و سینوس اسفنوئید هستند و مجرای میانی منطقه زهکشی سینوس های اسموئید(غربالی) قدامی و سینوس های پیشانی و آرواره ای را فراهم می کند. و مجرای تحتاتی منطقه زهکشی مجرای بینی – اشکی را ایجاد می نماید. دریچه داخلی بینی، ناحیه مجاور غضروف جانبی بالایی ، سپتوم، کف بینی و رأس قدامی مخروط وارونه تحتانی را در بر دارد. در بینی های باریک(لیپوراین)، این کم پهناترین جزء راه هوایی بینی محسوب می شود. برای آن که راه تنفس مسدود نشود، این منطقه به یک زاویه بیشتر از پانزده درجه نیازدارد، جهت اصلاح اینگونه مشکلات باریک بودن بینی، بوسیله پیوندهای گسترش دهنده و درزهای مشخص دریچه بینی را عریض تر می کنند.

تحلیل بینی :

عمل زیبایی بینی: تشریح بینی: فیلتروم(فاصله بینی و لب) مدیریت جراحی نقایص و بدشکی های بینی، ۶زیرواحد آناتومیک برای بینی درنظر می گیرد (i) دورسام(تیغه وسط بینی)، (ii) دیواره های جانبی (جفت)، (iii) همی لوبول ها(جفت)، (iv) مثلث نرم(جفت)، (V) پره های بینی(جفت)، و (VI) کلوملا. در جراحی اصلاح و عمل ترمیم بینی باید تمامی زیرواحدهای آناتومیک که توسط نقص یا بدشکلی تحت تأثیر قرار گرفته اند را شناخت، بنابراین کل زیرواحدها اصلاح می شوند به ویژه زمانی که برش دادن محل نقص بیش از % ۵۰۰ زیرواحدها را شامل شود. از نظر زیبایی شناختی بینی- از نازیون(نقطه میانی محل اتصال بینی به پیشانی) تا محل اتصال لب به کلوملای بینی- در حالت ایده آل یک سوم بعد عمودی چهره یک فرد را اشغال می کند، و از یک پره بینی تا پره دیگر، به طور ایده آل باید یک پنجم بعدافقی چهره فرد رادر بر بگیرد. زاویه ناز وفرونتال(بینی- پیشانی)، بین استخوان پیشانی و فازیون معمولاً ۱۲۰درجه میباشد: زاویه بینی- پیشانی در صورت مردان تندتر از این زاویه در چهره زنان است. شیب زاویه بینی –صورت، نسبت به صافی سطح صورت، تقریباً‌۴۰-۳۰ درجه می باشد. زاویه بینی-لبی، شیب بین کالملا و فیلتروم
تقریباً ۹۵-۹۰درجه در صورت مردان و تقریباً‌۱۰۵-۱۰۰ درجه در صورت زنان می باشد. بنابراین وقتی از نیمرخ به چهره نگاه کنیم، تصویر طبیعی کالملا(ارتفاع سوراخ بینی) ۲میلی متراست. و دورسام نیز بایستی کاملاً‌مستقیم الخط باشد. وقتی از پایین نگاه کنیم، پایه آلاریک مثلث متساوی الساقین را می سازد که رأس آن در لوبون زیر نوک بینی قرار گرفته است، دقیقاً پایین نوک بینی. برآمدگی نوک بینی متناسب (فاصله بین نوک بینی از صورت) با استفاده از روش گود تعیین می گردد، که در آن برآمدگی نوک بینی باید ۶۰-۵۵ درصد فاصله بین نازیون (محل الحاق بینی به پیشانی) و نقطه تعریف نوک بینی باشد. ممکن است در کالملا شکاف دو برابر دیده شود که نشانگر تحول ساق میانی غضروف جانبی پائینی و ساق میانی است. روش Goode وسعت بینی را از سطح صورت توسط اندازه گیری فاصله شیار آلار از نوک بینی تعیین می کند. به این ترتیب طول دورسام بینی تعیین می شود. اندازه برآمدگی بینی از طریق ترسیم کردن یک مثلث قائم با خطوطی از نازیون(اتصال بینی-پیشانی) به شیارآلار به دست می آید. پس ترسیم خط عمودی دیگری که نوک بینی را قطع کند،‌ نسبت برآمدگی بینی را مشخص می کند. از این رو، محدوده ۵۵/۰ به یک تا ۶۰/۰ به یک اندازه ایده آل نوک بینی نسبت به طول برآمدگی بینی می باشد.

سبب شناسی بینی :

به لحاظ سبب شناسی، روش های عمل ترمیمی بینی باز و بسته موارد زیر را برطرف می نماید:

• پاتولوژی بینی(بیماری های ذاتی و درونی بینی و بیماری های بیرونی و فرعی بینی)
• ظاهر نازیبا(بی تناسب)
• یک عمل زیبایی بینی ناموفق قبلی
• مسدود بودن مسیر جریان هوا
• بدشکلی و نقص مادرزادی بینی
• ناهنجاریهای مادرزادی
• شکاف لب و کام با هم، شکاف لب(کیلوزیس)‌ و شکاف کام(پالاتوزیس) بصورت مجزا از هم
• ناهنجاری های بینی مادرزادی
• ناهنجاری های بینی نژادی ناشی از ژنتیک

مطالب مرتبط:

بینی نوک پهن

جراحی بینی استخوانی

عمل ترمیمی بینی